A Love Story Made In Heaven

 (http://www.guardian.co.uk/culture/gallery/2011/feb/13/ten-best-love-stories-in-pictures#/?picture=371617689&index=6)

Heto na naman. Habang pumapailanlang ang kantang “It takes too, long” to learn to live alone, biglang naging emo mode ako. Nag-iisa ko sa apat na sulok ng aking paraiso, kung paraisong ngang matatawag ang aking kuarto. Dito sa apat na sulok  ng kuadradong pook nakakahugot ako ng mga bagong ideya sa pagsusulat.  Ayon nga naging  titulo tuloy a love story made in heaven.

Ang pag-ibig ba sa langit pa nagmula, o ginawa mula sa langit?  May kasabihan na ang  makakasama daw natin habang buhay ay nakatakda. Kung baga,  ang bawat isa pala ay may kapartner na sa libro ng nasa itaas. Kung baga, kahit ano ang gawin natin, matatagpuan natin ang taong makakasama natin  na tatahak sa masalimuot, mabako, mahabang daan ng buhay.

Heto ang isang madamdaming sinulat ng isang pusong umiibig : “Two souls with but a single thought, two hearts that beat as one - Love is not by our choice, but by our fate.” Ang tunay na pag-ibig daw ay dumarating ng hindi inaasahan. Dumarating sa tamang panahon, sa tamang pagkakataon, at sa tamang tao (Basta ba walang tama sa isip yun makakapartner mo!!).  Sa mga panahong dumarating ang mga unos ng buhay, mayroong isang tao na sasagip sa atin ng hindi natin inaasahan. Ang taong iyon ang siyang magpapalaya sa atin sa tanikala ng isang madilim na kahapon.

"In a world that's full of suffering, he/she's the breath of air, and a sign that life's still fair."
Written in the stars, Yes it was plain to see yes it was meant to be, yes this is "Destiny". True love is destined. True love is a gift, because true love is a love "Made in Heaven". (http://forum.smallworlds.com/showthread.php?t=109870).

Alam ko sa mga pusong bata pa sa pagmamahal, maraming kahulugan ang pag-ibig. Pero tama nga na dapat hindi mo yun hanapin, dahil kusa siyang darating. Tulad ng isang mag-nanakaw sa gabi, hindi mo inaasahan. Eh paano naman kung tumatanda ka na at kahit isang galong Vaseline cream na ang ginagamit mo ay patuloy pa rin ng pangungulubot ng iyong balat? Maghihintay ka pa rin ba, o magdarasal sa Diyos na kahit sinong unang dumating, siya na yun. Hindi bale na lang na hindi kagandahan, at may kaliskis ang balat, pwede na rin. Sabi nga ng kaibigan kong babae,  noong edad bente daw siya, marami siyang qualifications: guapo, makisig, may kotse, may hanapbuhay.  Noong  trenta na siya kahit makisig  at may hanapbuhay na lang. Noong mag 40 na siya, basta lalaki lang kahit siya na ang bumuhay, basta may makasama lang. Sabi nga niya, kapag may ikinakasal daw hindi niya tinatapos. Sa kalagitnaan daw ng kasal umuuwi na siya at humaharap sa salamin. Ang tanong niya sa mahiwagang salamin, bakit daw ang lahat ng kaibigan niya ikinasal na, siya na lang ang hindi? Hanggang ngayon, umaasa pa rin siya na  nakatapak ang paa sa lupa at nakatingala sa langit: Oh God please give me a lover.

Ang kabiguan daw ay parang mga bagyo sa tag-init.  Ang lahat daw ay  nagiging maganda kapag lumipas na.  Sa ganang akin, ang pag-ibig ay hindi naman gawa mula sa langit, ito ay kusang bumubukal, umuusbong, yumayabong at namumunga mula sa puso natin. Ang mahalaga, kapag umibig tayo,  natututo tayong magbigay   ng ating sarili, at kinakalimutan natin ang pagigin makasarili.  Sapagkat ang tunay na pagmamahal ay mapagbigay at maalalahanin, mapang-unawa at hindi mapang-husga. Ang tunay na pag-ibig ay hindi ipinipilit kung hindi kusang ibinibigay. Ang tunay na pag-ibig ay hindi naghahangad kung hindi naghahanap kung paano mo mapapaligaya ang iyong minamahal.